اثر منفرد و ترکیبی صمغ‌های هیدروکسی‌پروپیل متیل سلولز و امولسیفایر سدیم استئارویل لاکتیلات بر خواص نانوایی نان بدون گلوتن حاصل از مخلوط آرد ذرت و بلوط

سابقه و هدف: بیماری سلیاک، نوعی بیماری گوارشی است که به پرزهای روده کوچک آسیب می‌رساند و سبب اختلال در جذب مواد مغذی می‌شود که در اثر دریافت پروتئین گلوتن از منابع غذایی مانند گندم، چاودار، جو و یولاف حاصل شده و یکی از رایج‌ترین حساسیت‌های غذایی محسوب می‌گردد. این بیماران نمی­توانند نان معمولی را مصرف کنند و باید از نان‌های بدون گلوتن استفاده کنند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر صمغ هیدروکسی‌پروپیل متیل سلولز و امولسیفایر سدیم استئارویل لاکتیلات بر خواص نانوایی نان بدون گلوتن حاصل از مخلوط آرد ذرت و بلوط بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله­ای، صمغ هیدروکسی پروپیل متیل سلولز در سه سطح مختلف 5/1، 5/2 و 5/3 درصد و امولسیفایر سدیم استئارویل لاکتیلات در دو سطح 1/0 و 3/0 درصد به فرمولاسیون نان  متشکل از آرد ذرت (70 %)، آرد بلوط (30%)، مخمر، شیر خشک، تخم مرغ و نمک اضافه شد. سپس خصوصیات کیفی نان از طریق آزمون پانچری (سوراخ کردن) و تعیین رطوبت در 1، 24 و 48 ساعت پس از زمان پخت و آزمون حسی پس از 1 ساعت بررسی شدند. یافته‌ها‌: تست سوراخ کردن نشان داد که اضافه کردن ترکیبی صمغ در سطح 5/2 درصد و امولسیفایر در سطح 3/0 درصد نسبت به نمونه شاهد کیفیت نان را افزایش داده و سبب تأخیر در بیاتی نان می‌گردد. اضافه کردن صمغ در هر سه سطح باعث کاهش درصد افت رطوبت در زمان‌های 1، 24 و 48 ساعت بعد از پخت شد و روند بیاتی را به تأخیر انداخت. نتیجه کلی آزمون ارزیابی حسی نشان داد که نمونه حاوی صمغ در سطح 5/2 درصد و امولسیفایر در سطح 3/0 درصد، بهترین کیفیت را از لحاظ پذیرش کلی داشت. نتیجه گیری: افزودن ترکیبی 5/2 درصد صمغ و 3/0 درصد امولسیفایر برای بالا بردن کیفیت نان بدون گلوتن توصیه می‌شود.